علت شهرت شیخ عبدالحسین تهرانی به شیخ العراقین

مرحوم تهرانی از زمان محمدشاه قاجار تا زمان ناصرالدین شاه، یکی از بزرگترین علمای آن دوره تهران به شمار می‌آمد و برخی گفته‌اند جز ملاعلی کنی، از همه علما  موجه‌تر بود.

پس از اینکه ثلث اموال امیرکبیر در اختیار او قرار گرفت و به علاوه، کمکهای مالی ناصرالدین شاه نیز مکرر به دست او می ‌رسید مقرر گردید که متصدی عمران و تعمیر عتبات عالیات گردد. وی در عراق، به این خدمت مشغول شد و نزد حکام عثمانی آن دوره نیز عظمتی چشمگیر یافت؛ به گونه‌ای که انواع مراجعات به او صورت می‌گرفت. در نتیجه، آنجا هم شیخوخت او تثبیت و به شیخ العراقین ملقب گردید (عراق عجم وعراق عرب(.

منبع: مقدمه آیت الله خسروشاهی، پاسخ آیت الله تهرانی به داماد، فصلنامه علمی تخصصی محفل، شماره15، پاییز93، ص75