ملاهادی سبزواری متخلص به «اسرار» در 1176 خورشیدی در خانواده‌ای مذهبی در سبزوار چشم به جهان گشود و در کودکی شروع به آموختن صرف و نحو و علوم مقدماتی کرد. سپس برای ادامه تحصیل به مشهد رفت و به خواندن ادبیات عرب، فقه و اصول، فلسفه و علوم ریاضی مشغول شد. چندین سال بعد این شهر را به قصد اصفهان ترک کرد. در آنجا به مدت هشت سال به فراگیری علوم اسلامی پرداخت و پس از آن دگربار به مشهد بازگشت و پس از پنج سال تدریس در این شهر، برای زیارت خانه خدا رهسپار مکه شد. 

این حکیم در راه بازگشت از این سفر معنوی به دلیل ناامن بودن راه ها یک سال در کرمان ماند و در این مدت به سیر و سلوک روی آورد تا آنکه به سبزوار بازگشت و در این شهر به برگزاری جلسه‌های درس همت گماشت و اینگونه به احیای مکتب فلسفی ملاصدرا پرداخت تا جایی که او بزرگترین شارح اندیشه، نظریه‌ها و تعلیمات مکتب فلسفی ملاصدرا شناخته شده است. 

وی شاگردان برجسته‌ای از جمله « ملامحمد کاظم خراسانی، افتخار الحکما، حاج میرزا حسین علوی سبزواری، ملاحسینقلی همدانی درجزینی، صدرالعلماء علوی، شیخ عبدالحسین شیخ العراقین و ادیب پیشاوری» را تعلیم و پرورش داد. همچنین افراد زیادی از منطقه‌های مختلف ایران و کشورهایی همچون هند، افغانستان، ترکیه و عربستان در کلاس درس او حاضر می‌شدند. این حکیم وارسته دیوان شعری به زبان فارسی نگاشت و در آن نکته‌های عالی عرفانی را به نظم درآورد. 

«شرح مثنوی معنوی، حاشیه بر اسفار و حاشیه بر زبدةالاصول شیخ بهایی، اسرارالحکم، شرح اسماء الحسنی یا شرح جوشن کبیر و شرح دعای صباح» از جمله آثاری به شمار می روند که از وی به یادگار مانده است. 

سرانجام ملاهادی سبزواری حکیم فقیه پس از عمری تلاش و مجاهدت در زمینه فلسفه اسلامی و احیای حکمت متعالیه ملاصدرا در هشتم اسفند 1251 خورشیدی در سبزوار دیده از جهان فرو بست و به دیار حق شتافت. 

منبع: ایرنا

از سال ۱۳۹۴، به همت جوانان روستای نظام آباد، حمام قدیمی روستا که استفاده کاربردی نداشت، برای ساخت کتابخانه‌ای مجهز تعمیر شد. جوانان این روستا با تلاش جهادی و کمک خیرین، زمان زیادی را برای تبدیل این ساختمان محروبه و قدیمی، به محل مناسبی برای کتابخانه به کار گرفتند. با کمک خیرین جالیز، نمای بیرونی ساختمان نیز ساخته شد و در نهایت ساختمان کتابخانه آماده بهره برداری گردید. از ادارات، تجهیزات دست دوم و مقداری وسایل نو از قبیل  موکت و صندلی نیز توسط خیرین به کتابخانه آورده شد. 

این ساختمان، یک سالن برای جلسات فرهنگی و یک سالن برای مطالعه و مخزن کتابخانه دارد. 

کتابخانه به نام شیخ العراقین -که او نیز اصالتا نظام آبادی بود- نامگذاری شده است.

کلیپ مراحل آماده سازی این کتابخانه را در زیر می‌توانید مشاهده کنید.

امیرکبیر کوشید که همزمان با تجدید حیات دیوانخانه بزرگ پادشاهی و تقویت دادرسی عرفی، سطح محاضر شرع را نیز از جهت اجرای عدالت و رسیدگی به شکایت شاکیان، با حذف مجتهدان غیر عادل از صحنه قضاوت، ارتقاء دهد. حادثه‌ای که موجب سلب اعتقاد امیر از بعضی از حاکمان شرع شد، این بود که شخصی که از یک تن از ملازمان مخصوص و مقرب امیر، طلبکار بود، شکایت او را به امیر برد. امیر، شکایت شاکی را به محضر شیخ عبدالرحیم بروجردی ارجاع کرد. آن مجتهد، پس از رسیدگی به پرونده، حق را با مدعی دید، ولی چون طرف شکایت از مقربان امیر بود، در صدور حکم تعلل ورزید و نزد امیر آمد و گفت که:

«در محاکمه فلان و فلان، آنچه محقق شده و به ثبوت پیوسته این است که خادم سر کاری، محکوم است. اکنون چه مستم می‌فرمایید عمل را فیصل دهم.»1

امیر از این استمزاج حاکم شرع سخت برآشفت و دیگر به او اعتنایی نکرد و از آن پس، شیخ عبدالحسین تهرانی معروف به شیخ العراقین را به سمت قاضی شرع تهران منصوب کرد و از این رهگذر نوعی نظارت رسمی دولت را بر حاکم شرع آغاز کرد. یعنی با انجام اصلاحاتی در دیوانخانه بزرگ پادشاهی، چنین مقرر داشت که انتساب حاکم شرع برای رسیدگی به دعاوی مردم باید به نظر دیوانخانه باشد و نیز اجرای مفاد احکام صادر از محاکم شرع، موکول به تأیید رسمی حکم شرعی از طرف دیوانخانه عدلیه گردید.

1. شیخ المشایخ امیر معزی،مسیر قانون و دادگستری در ایران، تهران، 1268، ص315

منبع: امیرکبیر و اصلاحات، سید حسن امین، ایران شناسی، دوره جدید، سال 15، ص341 و 342

بعد از اختلافات زیادی که بین شیخ عبدالحسین و ناصرالدین شاه بوجود آمد، ناصرالدین شاه برای دورکردن محترمانه شیخ، پیشنهاد سفر به عراق و تعمیر حرم ائمه را به شیخ عبدالحسین داد. ایشان نیز موافقت کردند و در سال 1274 یا 1276 ق. با اموال زیادی که ناصرالدین شاه با ایشان همراه کرده بود، وارد عراق شد.

در عراق، مورد استقبال امرا و حکام شهرهای این ناحیه قرار گرفت. او بلافاصله تعمیر، بازسازی و ساخت اماکن جدید در حرم ائمه اطهار (ع) را در شهرهای مختلف عراق شروع کرد. فعالیت‏ های عبدالحسین تهرانی و آثاری که او در کربلا ایجاد کرد عبارتند از: طلاکاری گنبد امام حسین (ع) که سومین طلاکاری گنبد محسوب می‏ شود، وسعت دادن صحن حرم مطهر از سمت غربی که به شکل فعلی درآمده است و ساخت ایوان بزرگ قبله به طول 36 متر که سرتاسر حرم حسینی را از جانب قبله فرا گرفته است. این ایوان دارای 12 ستون بلند است که از چوب جنگلی ساخته شده ‏اند و سقف ایوان با نقاشی ‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏های بدیع و دیوارهای آن با کاشی‏ های قیمتی مزین گردیده است. علاوه بر این موارد، ساخت مسجدی در قسمت بالای سر حضرت که به مسجد ناصری شهرت یافته در همین دوره صورت گرفته است. علاوه بر کربلا، شیخ عبدالحسین، گنبد «عسکریین» در سامرا را تذهیب کرد و ایوان، ستون و سقف آن را تعمیر و کاشی‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏کاری کرد. وی در حرم کاظمین نیز تعمیراتی صورت داده است.

حجت الاسلام حامد رضایی نویسنده کتاب شیخ العراقین و از طلاب فاضل رزنی مقیم قم در گفت و گو با اعضای برگزار کننده کنگره شیخ عبدالحسین تهرانی گفت: «ابو احمد شیخ عبدالحسین بن علی تهرانی معروف به شیخ العَراقَین یکی از علمای ربانی و بزرگ قرن سیزدهم است. آن‌قدر که باید شناخته نشده و حقش به جای آورده نشده است.

وی افزود:طبق تحقیقات گسترده میدانی و کتابخانه ای محرز شد که ایشان اصالتاً اهل روستای نظام آباد رزن از توابعهمدان می باشند.

رضایی افزود: این انتساب نه تنها در کتاب تاریخ مفصل همدان، نوسته مرحوم ایت الله صابری در سال 1330 شمسی درج شده، بلکه مؤیداتی نیز دارد که ذکر کرده‌ایم.

وی اضافه نمود: حقیر در سال 1394 از باب «حب الوطن من الایمان» تحقیق مختصری درباره شیخ کردم و متوجه شدم ایشان شخصیت ذی وجوهی هستند که تقریبا به هیچ وجه شخصیتی ایشان آن طور که باید، پرداخته نشده و حتی برخی علما مانند مرحوم حبیب آبادی، نویسنده مکارم الآثار فرموده‌اند کاش زندگینامه و سیره ایشان در رساله کاملی جمع آوری شود.

تصویر متعلق به یکی از اماکن مذهبی رزن است.

مرحوم آیة الله حاج شیخ جعفر کاشف الغطاء که نسب او منتهی می شود به متلک اشتر رضوان الله تعالیه علیه، صاحب کتاب کشف الغطاء که در آن در یکی از مسافرت‌هایش تألیف کرده و نقل شده که در این سفر کتاب فقهی غیر از قواعد علامه رحمة نزد او نبوده است و این کتاب شریف، خبر از کثرت احاطه آن بزرگوار بر فقه می باشد.

می‌گویند آن جناب می‌فرموده که اگر همه کتب فقیه را بشویند من از حفظ از طهارت تا دیات را می‌نویسم(1).

مرحوم شیخ العراقین شیخ عبدالحسین طهرانی قدس السره شریف، هنگامی که برای تصحیح کتاب کشف الغطاء اقدام نمود، تعدادی از نسخه‌های این کتاب را جمع آوری کرد، اما در میان آنها نسخه صحیحی نیافت؛ لذا درصدد برآمد بیشتر تفحص کرده شاید نسخه صحیحی پیدا کند. اما هرچه تلاش و جستجو کرد به نسخه صحیح کتاب کشف الغطاء دست نیافت.

شبی در عالم رؤیا مرحوم شیخ اکبر صاحب کشف الغطاء را دید، آن بزرگوار در خواب او را به نسخه صحیح کتاب که به خط شیخ راضی بود، خبر داد و گفت: «این نسخه هم اکنون بر راف حجره شیخ راضی در خانه اوست و کبوترها روی آن آشیانه کرده‌اند و فرزندان او اطلاع ندارند. شما به آنجا می‌روی و نسخه را در آنجا خواهی‌یافت.»

شیخ العراقین هنگامی که از خواب بیدار شد، به سوی نجف حرکت کرد و به خانه شیخ راضی آمد و وارد خانه شد و نسخه کتاب را از همان مکان که مرحوم کشف الغطاء در خواب او را راهنمائی کرده بود، پیدا کرد(2).

1. فوائد الرضویه: 70.

2. روضات الجنات، 2/202.

منبع: کتاب ارتباط با علم برزخ، علی نظری منفرد.

🔴اطلاعیه🔴

🔽مهلت ارسال آثار تا 15 بهمن ماه تمدید شد.

علاقه مندان جهت شرکت در کنگره ملی شیخ عبدالحسین تهرانی می‌توانند آثار خود را تا 15 بهمن ماه بهسایت کنگره ارسال نمایند.

لازم به ذکر است، مراسم اختتامیه نخستین کنگره ملی شیخ عبدالحسین تهرانی به همت اداره کل اوقاف و امور خیریه استان تهران، بهمن ماه سال جاری در تهران برگزار خواهد شد.

گفتنی است، عالم واقف عبدالحسین تهرانی شیخ‎ العراقین (درگذشته ۱۲۸۶ق) از فقهای قرن سیزدهم، مورد اعتماد و وصی امیرکبیر، از مبارزین علیه بابیت و بهاییت و از پیشگامان  بازسازی عتبات عالیات عراق بوده است که در آن دوران مکان مقبره مختارثقفی نیز توسط ایشان کشف گردید، وی او از شاگردان برجسته صاحب جواهر بود، همچنین شیخ تهرانی معتقد به کارآمدی‌ احکام‌ و قوانین‌ اسلامی‌ در جامعه بود از این رو دعاوی شرعی که به دیوانخانه ارجاع ‎شده بود، از سوی امیرکبیر به وی محول گشت.