از سال ۱۳۹۴، به همت جوانان روستای نظام آباد، حمام قدیمی روستا که استفاده کاربردی نداشت، برای ساخت کتابخانه‌ای مجهز تعمیر شد. جوانان این روستا با تلاش جهادی و کمک خیرین، زمان زیادی را برای تبدیل این ساختمان محروبه و قدیمی، به محل مناسبی برای کتابخانه به کار گرفتند. با کمک خیرین جالیز، نمای بیرونی ساختمان نیز ساخته شد و در نهایت ساختمان کتابخانه آماده بهره برداری گردید. از ادارات، تجهیزات دست دوم و مقداری وسایل نو از قبیل  موکت و صندلی نیز توسط خیرین به کتابخانه آورده شد. 

این ساختمان، یک سالن برای جلسات فرهنگی و یک سالن برای مطالعه و مخزن کتابخانه دارد. 

کتابخانه به نام شیخ العراقین -که او نیز اصالتا نظام آبادی بود- نامگذاری شده است.

کلیپ مراحل آماده سازی این کتابخانه را در زیر می‌توانید مشاهده کنید.

مرحوم آیة الله حاج شیخ جعفر کاشف الغطاء که نسب او منتهی می شود به متلک اشتر رضوان الله تعالیه علیه، صاحب کتاب کشف الغطاء که در آن در یکی از مسافرت‌هایش تألیف کرده و نقل شده که در این سفر کتاب فقهی غیر از قواعد علامه رحمة نزد او نبوده است و این کتاب شریف، خبر از کثرت احاطه آن بزرگوار بر فقه می باشد.

می‌گویند آن جناب می‌فرموده که اگر همه کتب فقیه را بشویند من از حفظ از طهارت تا دیات را می‌نویسم(1).

مرحوم شیخ العراقین شیخ عبدالحسین طهرانی قدس السره شریف، هنگامی که برای تصحیح کتاب کشف الغطاء اقدام نمود، تعدادی از نسخه‌های این کتاب را جمع آوری کرد، اما در میان آنها نسخه صحیحی نیافت؛ لذا درصدد برآمد بیشتر تفحص کرده شاید نسخه صحیحی پیدا کند. اما هرچه تلاش و جستجو کرد به نسخه صحیح کتاب کشف الغطاء دست نیافت.

شبی در عالم رؤیا مرحوم شیخ اکبر صاحب کشف الغطاء را دید، آن بزرگوار در خواب او را به نسخه صحیح کتاب که به خط شیخ راضی بود، خبر داد و گفت: «این نسخه هم اکنون بر راف حجره شیخ راضی در خانه اوست و کبوترها روی آن آشیانه کرده‌اند و فرزندان او اطلاع ندارند. شما به آنجا می‌روی و نسخه را در آنجا خواهی‌یافت.»

شیخ العراقین هنگامی که از خواب بیدار شد، به سوی نجف حرکت کرد و به خانه شیخ راضی آمد و وارد خانه شد و نسخه کتاب را از همان مکان که مرحوم کشف الغطاء در خواب او را راهنمائی کرده بود، پیدا کرد(2).

1. فوائد الرضویه: 70.

2. روضات الجنات، 2/202.

منبع: کتاب ارتباط با علم برزخ، علی نظری منفرد.

در جستجوهای انجام شده سندی خطی از وصیتنامه شبخ عبدالحسین تهرانی یافت شد که مربوط به پایگاه اسناد ملی است و دسترسی به آن برای همه امکان پذیر نیست.

اما در گنجینه اسناد، متن و تصویر وصیت نامه ای مربوط به ایشان درج شده که بخط شکسته نستعلیق املا شده است. این وصیتنامه در بیستم رمضان ۱۲۸۶ نوشته شده.

از نکات مهم این وصیتنامه، تذکر به غفلت زدایی انسان از مرگ است:

بر عالم خبیر و هردانای با تدبیر که دیده بصیرتش بکحل الجواهر ایمان و ایقان مکحول گشته پوشیده و مخفی نخواهد بود که دار فانی سرای اقامت جاودانی نبوده و هر فردی از افراد بشر که از کتم عدم پا به عرصه وجود نهاده لاعلاج شربت ناگوار مرگ نوشیده و لباس مصیبت ممات را پوشیده و قامت قابلیتش از تندباد اجل به خاک هلاک افتاده چنانکه خلاق عالم به پیغمبر مکرم خود خبر داد که انک میت و انهم میتون و در جای دیگر در کلام مجید خود فرموده کل نفس ذائقه الموت، بنابراین شخص عاقل کامل باید در تدبیر امور سفر آخرت خود باشد و اسباب سفر و توشه و زاد و راحله خود را معین نماید و اسباب این سفر جز اعمال حسنه و وصیت به اعمال خبر نخواهد بود.

در ادامه وصیتنامه، نسبت به ثلث اموال، کتب، فرزندان و مدرسه مسجد ساخته شده، امور عتبات و طلاب سفارش می شود.

- تخصیص هزینه برای ازدواج سه فرزند شیخ، تعیین وصی برای حفظ اموال فرزندان صغیر، قرار دادن کتب -از بخش ثلث اموال- در اختیار طلاب برای استفاده،اختصاص هزینه ای از ثلث اموال برای بجا آوردن حج استیجاری توسط شخصی مومن، تعیین وصی برای نظارت بر امور عتبات که تا زمان حیات،‌شیخ مسولیت ساخت و ساز آن را داشت، از مفاد وصیت نامه ایشان است.

متن این وصیتنامه منسوب به شیخ عبدالحسین تهرانی، در ادامه آمده است.

مسجد شیخ عبدالحسین تهرانی و حوالی آن، بر اساس آماری که در دوره ناصری از تهران گرفته شده به شخصی به نام نایب رجبعلی سپرده شده بود. اداره مدرسه از متولیان این مسجد و مدرسه، مرحوم احتشام الشریعه و از متولیان مدرسه، مرحوم شیخ عباسعلی اسلامی و مرحوم محسنی بودند. هم اکنون سیدباقر خسروشاهی متولی امور مدرسه است. در دهه های پیشین افرادی همچون اسکویی، اتفاق ها (حاج فرج آقا، حاج عبدالکریم و حاج کریم)، حاج آقا بزرگ ناظم تبریزی، حاج عباسعلی بازرگان، حاج محمد آقا سرابچی، حاج حسین شایسته، رفیع زاده، حاج علی قناد، حاج محمدحسن خاله اوغلی، حاج سیداحمد زعفران چی و فتوت ها، امور مسجد را اداره می کردند. در حال حاضر مسجد تحت نظر اداره اوقاف و به وسیله عده ای از هیئت امنای آن اداره می شود.

البته در دوران قاجار و اوایل دوران رضاخان اداره مسجد و مدرسه یکی بود، اما در اواخر دوره رضاخان از هم جدا شد و فعالیت شان مستقل است. این مسجد دو وقف نامه به تاریخ های ۱۲۷۶ ق و ۱۳۲۵ ق دارد. وقف نامه مورخ ۱۲۷۶ ق اشاره دارد به اینکه ۱۳ باب دکان واقع در راسته بازار جدید دارالخلافه تهران را، امیرنظام در زمان خود بنا کرده و گفته بود تا در سهم والده اش مقرر شود. امیر وصیت کرد که درآمدهای دکان های مادرش نیز به صورت مصالحه نامه به شیخ عبدالحسین تهرانی انتقال یابد. شیخ عبدالحسین نیز آنها را به همه شیعیان وقف کرد تا ثواب آن به روح مادر امیرنظام برسد. واعظان، مدرسان و امامان جماعت از جمله واعظان این مسجد می توان به سیدجمال واعظ اصفهانی اشاره کرد که معمولا در ماه های صفر و محرم وعظ می کرد. از آنجا که منزل سیدجمال واعظ نزدیک مسجد بود لذا این مسجد در واقع مرکز عملیات سید و محل اصلی نطق و موعظه او شده بود. از دیگر واعظان این مسجد سیدعلی یزدی بود. برخلاف سیدجمال واعظ، وی با مشروطیت و مشروطه طلبی میانه خوبی نداشت و در سخنرانی هایش از آن بد می گفت. از مدرسان پیشین این مسجد مرحوم حاج میرزا مهدی انگجی و مرحوم شهرستانی بودند. همچنین اسدالله بادامچیان از اعضای هیئت مؤتلفه اسلامی در دوران نهضت امام از مدرسان ادبیات عرب این مدرسه بود.

 

-----------------

منبع:

ایرانم زیباست

این روزها مسجد شیخ عبدالحسین را بیش از هر چیز به دلیل برگزاری مراسم ویژه روزهای محرم و روضه خوانی های پر سوز و بویژه مداحی های آذری می شناسند.

مدیرعامل موسسه میراث در این باره می گوید: شیخ عبدالحسین در ساخت این مسجد پول کم می آورد و نیاز بود که بخشی از پول ساخت این مسجد و مدرسه بزرگ از سوی خیرین تامین شود.

وی ادامه می دهد: هنگامی که امیرکبیر هم زمان با به قدرت رسیدن ناصرالدین شاه، از تبریز وارد تهران شد، تجار تبریزی و چهره های فرهنگی بسیاری با آن ها از آن استان به تهران آمدند. قسمت عمده ای از این هزینه را آذربایجانی ها تامین کردند و از این رو این مسجد به مسجد آذربایجانی ها یا ترک ها معروف شده است.

معرفی کتاب مختصر مصباح النجاة فی اسرار الصلاة و سر الاستغفار بین السجدتین

مولف: عبدالحسین تهرانی

تلخیص: رضا استادی

ناشر کتاب: کتاب جمکران

نوع جلد: جلد سخت

قطع: وزیری

سال نشر: 1390

شمارگان: 2000

چاپ جاری: 1

تعداد صفحات: 184

فصل 38 را به حقیقت توبه و استغفار اختصاص داده و به آیات و روایاتی در این باره اشاره نموده است.

شش فصل آخر کتاب را از موضوع اصلی که همان سرّ استغفار بین السجدتین باشد بحث کرده است.

نکته: همانطور که در پست قبل بیان شد، مقاله ای نیز توسط تلخیص کننده کتاب نوشته شده که اثبات می‌کند نویسنده این کتاب با مشابهت اسمی ولی شخصی غیر از شیخ العراقین باید باشد. اما برای مطالعه کتاب، میتوانید به سایت کتاب فردا یا کتابفروشی‌های معتبر مراجعه نمایید.